اگر به دنبال گربه نژاد بزرگ نیستید و به جای آن به دنبال گربه‌ای هستید که همیشه مانند بچه‌گربه بماند، ممکن است به این نژادهای کوچک گربه علاقه‌مند شوید. این گربه‌ها با وجود جثه کوچکشان، شخصیت بزرگی دارند و سرشار از محبت و عشق هستند. بسیاری از این گربه‌ها به طور طبیعی کوچک‌اند، در حالی که برخی از کوچکترین نژادهای گربه از گربه‌ای به نام مانچکین گرفته شده‌اند.
معرفی 15 گربه نژاد کوچک
مانچکین (Munchkin)
وقتی به نژادهای گربه‌ای که کوچک می‌مانند فکر می‌کنید، احتمالاً گربه مانچکین به ذهنتان می‌رسد. پاهای کوتاه گربه مانچیکن حاصل پرورش انتخابی نیست، بلکه نتیجه یک جهش ژنتیکی طبیعی است.
یک گربه مانچیکن در بزرگسالی بین 4 تا 9 پوند وزن دارد، که تفاوت قابل توجهی با میانگین وزن 6 تا 12 پوندی گربه‌های خانگی بالغ دارد. گربه‌های مانچکین بسیار برون‌گرا و پرانرژی هستند. آنها متوجه کوچکتر بودنشان نسبت به سایر گربه‌ها نمی‌شوند و به دلیل قد کوتاهشان رفتار متفاوتی ندارند. در عوض، با روش‌های خلاقانه‌ای به شیطنت می‌پردازند و خانواده خود را سرگرم و خوشحال می‌کنند.
این گربه‌های کوچک بسیار سریع حرکت می‌کنند و نسبت به سایر گربه‌ها با چابکی بیشتری تغییر جهت می‌دهند. البته آنها در پرش مهارت چندانی ندارند؛ بنابراین فراهم کردن دسترسی آسان به جعبه خاک و سطوح مختلف مبلمان گربه‌ای می‌تواند اعتماد به نفس آنها را افزایش دهد.
با وجود برخی اختلاف نظرها در مورد این نژاد، به نظر نمی رسد که گربه های مانچکین مشکلات سلامتی عمده ای داشته باشند. با این حال، باید اشاره کرد که مانچکین‌ها می‌توانند مستعد ابتلا به لوردوز (lordosis) و پکتوس اکسکاواتوم (pectus excavatum) باشند که به ترتیب بر ستون فقرات و قفسه سینه تأثیر می‌گذارند.
تویباب (Toybob)
گربه‌های تویباب واقعاً تا ابد شبیه بچه‌گربه‌ها هستند و وزنشان بین ۳ تا ۷ پوند است. این نژاد کوچک گربه برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ در روسیه ثبت شد، زمانی که یک گربه سیل پوینت (seal-point) با دم کوتاه کج با گربه‌ای دیگر از همان نوع جفت‌گیری شد. نتیجه این جفت‌گیری گربه‌ای کوچک با دم کوتاه بود. توی‌باب‌ها برای اندازه کوچکترشان پرورش داده نشده‌اند و نسخه‌های مینیاتوری از هیچ نژاد دیگری نیستند؛ بلکه به‌طور طبیعی کوچک هستند!
اگرچه نژاد گربه تویباب نادر است، اما به خاطر اندازه کوچک و ویژگی‌های خاص خود، گربه‌های فوق‌العاده‌ای به شمار می‌روند. توی‌باب‌ها گربه‌های مهربان و اجتماعی هستند که با همه، از جمله سایر حیوانات خانگی، به خوبی کنار می‌آیند. آنها اعضای خانواده خود را دنبال می‌کنند و هر فرصتی برای نشستن روی زانو و دریافت نوازش را از دست نمی‌دهند.
گربه‌های تویباب معمولاً نسبتاً سالم و مقاوم هستند، اما ممکن است به مشکلاتی مانند صداهای غیرطبیعی قلب (heart murmurs) و دررفتگی کشکک زانو (patellar luxation) دچار شوند.
سنگاپوری (Singapura)
از بین تمامی نژادهای طبیعی گربه‌های خانگی، گربه سنگاپوری به عنوان کوچکترین شناخته می‌شود. وزن این نژاد حتی در بزرگسالی تنها ۴ تا ۸ پوند است و به‌راستی مصداق جمله “چیزهای خوب در بسته‌های کوچک هستند” می‌باشد.
با این حال، به دلیل جثه کوچکشان، این گربه‌ها ممکن است مستعد چاقی شوند، بنابراین کنترل وعده‌های غذایی و ورزش منظم برای آنها اهمیت زیادی دارد.
گربه سنگاپوری از خیابان‌های سنگاپور منشأ گرفته و در دهه ۱۹۷۰ توسط دو برادر مهاجر به ایالات متحده آورده شد. این نژاد علاوه بر جثه کوچک، به‌خاطر الگوی خز کوتاه تیک‌دار، رنگ‌های قهوه‌ای یا سپیا (قهوه ای متمایل به قرمز) و چشمان بزرگ و درخشانش شناخته می‌شود.
این گربه‌های کوچک شخصیت‌های بزرگی دارند و در محیط‌های اجتماعی به خوبی رشد می‌کنند. سنگاپوری‌ها اندازه‌ای ایده‌آل برای نشستن روی زانو دارند و عاشق نوازش هستند. آنها همچنین گربه‌هایی بازیگوش و باهوش هستند که ممکن است به خاطر جثه کوچکشان، شما را مجبور کنند تا کابینت‌های خود را ضد کودک کنید.
دوون رکس (Devon Rex)
گربه‌ی دوون رکس به نظر می‌رسد که ترکیبی از پودل با موی موج‌دار و الف (جن) با گوش‌های بزرگ و نوک‌تیز باشد. این نژاد گربه کوچک، سبک وزن و جمع و جور است، اما ویژگی های ظاهری بزرگتر از اندازه معمول به آن ها ظاهری جالب و نامتعارف می دهد. اجداد گربه های مدرن دوون رکس را می توان به یک گربه وحشی با جهش موی موج دار، که در باکفاستلی(Buckfastleigh)، دوونشایر(Devonshire) و انگلستان پیدا شده بود، نسبت داد.
با اینکه این نژاد کوچک گربه شبیه موجودات افسانه‌ای و سربه هوا است که ممکن است به سختی قابل‌گرفتن باشند، گربه دوون رکس در واقع بسیار مهربان و اجتماعی است. البته، آنها یک جنبه شیطنت‌آمیز هم دارند، اما شیطنت‌هایشان واقعاً بامزه و دوست‌داشتنی است!
بیشتر گربه های دوون رکس وزنی بین ۶ تا ۹ پوند دارند و ممکن است در معرض خطر ابتلا به میوپاتی ارثی، یک اختلال عضلانی و همچنین دررفتگی کشکک زانو باشند.
بابتیل ژاپنی (Japanese Bobtail)
گربه بابتیل ژاپنی نژادی کوچک با دمی مینیاتوری است. دم آن ها به دلیل یک جهش ژنتیکی طبیعی و بی ضرر شکل گرفته و شبیه به دم خرگوش، کوتاه و پف‌دار است. این نژاد برای اولین بار در اوایل دهه 1600 در ژاپن ثبت شد، زمانی که آن ها را در خیابان ها رها کردند تا به کنترل جمعیت موش هایی که به مزارع کرم ابریشم نفوذ کرده بودند، کمک کنند.
گربه‌های بابتیل ژاپنی باهوش‌اند و عاشق یادگیری راه‌های جدید برای تعامل با صاحبانشان هستند. با وجود اینکه نژادی کوچک هستند، این گربه‌ها پرانرژی و ورزشکارند، اما شب‌ها ترجیح می‌دهند در کنار انسان‌های مورد علاقه‌شان آرام بگیرند و از دویدن در اطراف آشپزخانه به گربه‌های بغلی و نوازش‌طلب تبدیل شوند.
میانگین وزن بابتیل ژاپنی معمولا بین 5 تا 10 پوند است. آن ها به طور کلی سالم هستند، اما به دلیل شکل خاص دهانشان ممکن است مستعد ابتلا به مشکلات دندانی باشند. علاوه بر این، تمایل آن ها به چاقی مستلزم معاینات منظم دامپزشکی و یک رژیم غذایی متعادل است.
کِرل آمریکایی (American Curl)
گربه کرل آمریکایی گوش هایی دارد که به طور طبیعی با زاویه 90 درجه به عقب خم می‌شوند، یک جهش ژنتیکی منحصر به فرد که در هیچ نژاد دیگری دیده نمی‌شود. با اینکه این جهش احتمالاً قرن‌ها وجود داشته، این نژاد تا دهه ۱۹۸۰ به‌طور رسمی به رسمیت شناخته نشد.
گربه کرل آمریکایی معمولا بین 5 تا 10 پوند وزن دارند و به طور کلی سالم هستند. علاوه بر گوش‌های منحصر به فردشان، این نژاد به دلیل جثه کوچک و شخصیت کنجکاو شناخته می‌شود. آن ها با صاحبین خود صمیمی و مهربان هستند، که آنها را به یک گربه عالی برای خانواده تبدیل می‌کند. این نژاد عاشق نوازش در آغوش صاحبین مورد علاقه خود است.
آنگورای ترکی (Turkish Angora)
با داشتن پوششی سفید و زیبا، گربه آنگورای ترکی ممکن است بزرگتر از اندازه واقعی خود به نظر برسد. این گربه کوچک معمولاً وزنی بین ۶ تا ۹ پوند دارد و یکی از قدیمی ترین نژادهای گربه طبیعی است که احتمالاً قرن ها پیش در مناطق کوهستانی و سرد ترکیه به وجود آمده است.
گرچه گاهی با گربه‌های ترکی وان اشتباه گرفته می‌شوند، آنگورای ترکی معمولاً بسیار کوچکتر هستند. علاوه بر زیبایی‌شان، این گربه‌ها بازیگوش، پرانرژی و عاشق بودن در کنار صاحبین خود هستند. اگرچه لزوماً گربه‌های بغلی نیستند، آنگورای ترکی بخاطر خلق‌وخوی آرام و مهربان خود شناخته می‌شوند.
اگرچه این نژاد به سلامت و طول عمر معروف است، ممکن است مستعد ناشنوایی و آتاکسی باشند؛ اختلالی که بر تعادل و هماهنگی تأثیر می‌گذارد.
کورنیش رکس (Cornish Rex)
گربه کورنیش رکس با پوشش فرفری، مانند خویشاوند خود دوون رکس، کوچک و چابک است و معمولاً وزنی بین ۶ تا ۱۰ پوند دارد. گوش‌ها و چشم‌های بزرگ آنها ظاهری شبیه به موجودات فضایی به آنها می‌دهد که هم کنجکاو و هم هوشیار به نظر می‌رسند. این نژاد فعال و پرتحرک است و بدن کوچکشان به آنها امکان می‌دهد تا با چابکی بیشتری در محیط بازی شخصی‌شان (یعنی خانه شما) حرکت و پرش کنند.
کورنیش رکس به راحتی قابل کنترل است و عاشق بغل شدن و نوازش فراوان است. این گربه‌های بازیگوش دوست دارند تمام روز بازی کنند، بپرند و از لحظات خود لذت ببرند. تقریباً هر چیزی برای کورنیش رکس یک بازی محسوب می‌شود و به راحتی سرگرم می‌شوند، زیرا بیشتر چیزها برایشان جذاب است. این نژاد به طور کلی سالم است، اما ممکن است مستعد ابتلا به میوپاتی ارثی و دررفتگی کشکک زانو باشند.
کورات (Korat)
گربه کورات معمولاً بین ۶ تا ۱۰ پوند وزن دارد و در خارج از زادگاهش، تایلند، نسبتاً کمیاب است. اما زیبایی و شخصیت آنها ارزش معرفی دارد. این گربه‌ها با وجود جثه کوچک و درصد چربی بدن پایین، ساختاری محکم دارند و سنگین‌تر از آنچه به نظر می‌رسند احساس می‌شوند.
این گربه دوست‌داشتنی و خیره‌کننده که با نام سی ساوات (Si-Sawat) نیز شناخته می‌شود، با رنگ آبی و درخشندگی نقره‌ای خود به چشم می‌آید. با وجود جثه کوچک، بدنی قوی دارند و عاشق همراهی با انسان‌ها هستند. قرن‌هاست که گربه‌های کورات به عنوان هدیه عروسی به عروس‌ها داده می‌شدند تا نماد ازدواجی شاد و خوش‌یمن باشند و همچنان به عنوان نماد خوش‌شانسی شناخته می‌شوند. این نژاد معمولاً سالم است، اما ممکن است مستعد ابتلا به بیماری تخریبی عصبی-عضلانی به نام گانگلیوزیدوز (Gangliosidosis) باشند.
لاپرم (LaPerm)
سومین گربه از نژاد رکس در لیست نژادهای کوچک ما، لاپرم است که کمی بزرگتر بوده و بین ۶ تا ۱۰ پوند وزن دارد، اما همچنان در دسته گربه‌های کوچک تا متوسط قرار می‌گیرد. موهای مجعد آنها، که شبیه به مدل موی فر است (و به همین دلیل لاپرم نامیده شده)، ناشی از یک جهش ژنتیکی طبیعی است که اولین بار در دهه ۱۹۸۰ در یک گربه انباری به نام “کِرلی” شناسایی شد. جالب است بدانید که بچه‌گربه‌های لاپرم ممکن است بدون مو یا با موهای بسیار کوتاه به دنیا بیایند و فرهایشان معمولاً طی ۲ تا ۳ سال شکل می‌گیرد.
لاپرم‌ها به داشتن طبیعت محبت‌آمیز، سازگاری و انرژی زیاد معروف هستند. آنها عاشق تعامل با انسان‌ها هستند، اما برای جلب توجه اصرار نمی‌کنند. به دلیل اینکه از گربه‌های انباری منشا گرفته‌اند، انرژی زیادی دارند که باید تخلیه شود، مشابه نژادهای سگ‌های کاری.
این نژاد عموماً سالم است، اما ممکن است مستعد ابتلا به بیماری قلبی کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (hypertrophic cardiomyopathy) باشند.
کوچکترین نژادهای گربه مشتق شده از گربه مانچکین
گربه مانچکین به عنوان معروف‌ترین نژاد گربه‌های کوچک، به عنوان “نژاد پایه” بسیاری از دیگر نژادهای گربه شناخته می‌شود. این گربه‌ها در ایجاد چندین نژاد از کوچکترین گربه‌ها نقش داشته‌اند که در ادامه آمده است.
بامبینو (Bambino)
گربه بامبینو کوچک و بی‌مو، ترکیبی از گربه اسفینکس (Sphynx) و مانچیکن است. این گربه‌ها که به “بچه‌گربه” نیز معروف هستند، معمولاً بین ۵ تا ۹ پوند وزن دارند.
دوالف (Dwelf)
گربه های دوالف، که نامشان از ترکیب “dwarf” (کوتوله) و “elf” (جن) گرفته شده است، پاهای کوتاه خود را از مانچیکن، بی مویی را از اسفینکس و گوش‌های منحنی خاصشان را از آمریکن کرل به ارث برده‌اند.
کینکالو (Kinkalow)
کینکالو ترکیبی از نژاد مانچیکن و کرل آمریکایی است که ویژگی‌های شاخص هر دو، یعنی پاهای کوتاه و گوش‌های خمیده را دارد. دم‌های بلند و زیبای آنها اغلب از طول بدنشان نیز بلندتر است!
مینویت (Minuet)
گربه مینویت با پوشش متراکم، صورت تخت و پاهای کوتاه، از ترکیب نژاد پرشین (Persian) و مانچکین به وجود آمده است. به دلیل قامت کوتاهش، این نژاد به “گربه ناپلئون” نیز شهرت دارد.
مینسکین (Minskin)
مانند گربه‌های بامبینو، نژاد مینسکین ابتدا از ترکیب اسفینکس و مانچکین و سپس برمه‌ای و دوون رکس به وجود آمده است. با وزنی بین ۴ تا ۶ پوند، مینسکین‌ها جزو کوچکترین نژادهای گربه به شمار می‌روند.
پدیده “گربه فنجانی”
گربه‌های فنجانی یک نژاد خاص نیستند، بلکه توصیفی از اندازه یک گربه هستند. در واقع، این گربه‌ها نسخه‌های مینیاتوری از نژادهای استاندارد گربه هستند که پرورش‌دهندگان با انتخاب کوچکترین گربه‌ها در هر نسل، آنها را به مرور کوچکتر کرده‌اند.
این گربه‌های کوچک اغلب در بزرگسالی نیز از یک بچه گربه معمولی بزرگتر نمی‌شوند و همیشه ظاهری جوان و جذاب دارند. با این حال، پرورش این گربه‌ها با انتقاداتی همراه است. منتقدان معتقدند که روش‌های پرورش این گربه‌ها برای دستیابی به چنین اندازه‌های کوچکی می‌تواند منجر به بروز مشکلات سلامتی و آسیب به سلامتی کلی گربه‌ها شود.
به دلیل اندازه کوچکشان، گربه‌های فنجانی بیشتر در معرض مشکلاتی مانند بیماری‌های قلبی، مشکلات دندانی و شکستگی استخوان هستند و نیاز به مراقبت ویژه دارند. استخوان‌های کوچک آنها شکننده‌تر است و ممکن است در استفاده از امکانات معمولی گربه‌ها مانند جعبه خاک یا برج‌های گربه‌ای دچار مشکل شوند.
علاوه بر این، گربه‌های فنجانی ممکن است به دلیل این مشکلات سلامتی، عمر کوتاه‌تری داشته باشند. صاحبان این گربه‌ها باید برای ویزیت‌های مکرر دامپزشکی و هزینه‌های درمانی احتمالی آماده باشند. با وجود این چالش‌ها، اندازه کوچک و ظاهر بچه‌گربه‌ای آنها باعث شده که برای بسیاری از دوستداران گربه، به‌ویژه کسانی که در فضاهای کوچک زندگی می‌کنند یا ارزش یک حیوان خانگی کوچک را می‌دانند، محبوب باشند.